Transcription

Viro Clarissimo, Eruditissimo, Humanissimo,

Joanni Alberto Fabricio

S.P.D. 

Joannes Barbeyracus

Vereor, vir clarissime, ut tibi justam de me conquerendi causam praebuerim,
quod tam longo post tempore gratias tibi nunc demum agam, ob humanissime
ad me transmissa ad Lucretium edendum praeclara subsidia, que ultro obtuleras.
Sed dum Vossii collationes Mss. describo; dum operae praeter opinionem meam
lente pergunt in libello meo de Lusu, quem simul ad te mittere decreveram, typis
mandando; dum varia intercurrunt negotia: ecce plures menses abeunt, ut jam ab
aliquot diebus, prae pudore aegre manum calamo admovens, tam necessariam scriptionem
procrastinaverim; et diutius forsan distulissem, ni Opusculum meum, e Batavia
recens ad me delatum, aurem velleret, et fiduciam quamdam adderet, meum,
serum licet, officium à te benigne exceptum iri. Habes igitur hic, signum
meae in te observantiae, ut et grati animi, levidense munusculum literarium, de quo
si quid sentias, libere pro candore tuo, per otium rescripseris, novam a me gratiam
inibis. Remitto simul schedas tuas, quo quamvis mihi quantum opus esset, utendas
ultro concesseras: sed de veteri Editione non recuso, illam ad te suo tempore
salvam sospitemque remissurus. Nullus dubito, quin saepe optaveris collationem
illam Mss. ut et, ad calcem adjectas notulas, emendatius descriptas fuisse, vel ab
eo qui ex libro Vossii descripsit, vel ab alio per quem ad te pervenerunt:
ego certe non pauca errata deprehendi, non solum in notulis ad calcem adjectis, quae
aliquando mihi quidem Oedipo egere visa sunt, sed et in Variis Lectionibus; 2-3 lettres biffées 
quod cum ex attenta inspectione, tum ex collatione cum J. F. Gronovii Observationibus,
ubi Ms. Vossianum saepius laudat, et Creechii adnotationibus, qui vidit notulas schedarum tuarum,
sed cujus essent ignorans, haud dubiis argumentis mihi patuit. Neque enim unius fragmenti
Gottorpiani 1 mot biffure variae lectiones ibi reperiuntur, sed aliorum Codicum, et praesertim
unius qui Vossii Patris fuerat, et quidem collatio illa non ab unico Isaaco Vossio facta;
adeo ut ipsius Libri Vossiani, Edit. Raphalengii, inspectione opus sit ei qui velit indicare
unde singulae variae lectiones sint depromtae. Verumtamen schedae tuae maximo erunt
usui, quas jam paulum emendatiores descriptas habeo; et utinam similia ex
pluribus locis adveniant mihi subsidia. Bibliopolae cuidam pollicitus est
Cl. Almeloveenius, se mecum communicaturum que Tollius in Lucretium parata
habebat; et Anglus quidam, nomine Collins, ad me jam transmisit duas
Anglicas Versiones, Creechii unam, alteram Evelyni, sed quae ultra primum
Librum Lucretii non procedit. De Sexto tuo Empirico, quem opinor et
vehementer cupio jam praelis subjectum esse, Laetus audivi; et libentissime,
<1v> si quid vel a me, vel ab amicis, oriri potuisset, quod tibi vel minimo usui esset,
id ad te statim misissem. Sed non bene me nosti, Vir Clarissime, si
existimes mihi amplam et variam esse supellectilem, unde multa in publicum
prodire queant. Id non sinit, etiamsi alia non obstarent, rerum mearum conditio,
et inde emergens librorum penuria. Sextum quidem tuum numquam, nisi obiter,
inspexi, et vel hac unica de causa vehementissime optarem librum illum
quamprimum editione tua facile comparari posse, quem nullus dubito quin
eximie ornatum, et sibi restitutum, Orbi literario ex copiosissimo illo tuo penu
promas. Me quod attinet, satis habeo, ut possum, iis quae sese offerunt
subsidiis et qualicumque meo ingenio uti, quum praesertim in iis vivam regionibus
ubi jamdudum nemo tristes respicit Camoenas, et unde omnino migrare
constitutum est prima data occasione, quae ab aliquo tempore videtur alicunde
effulgere. Jam in eo totus sum, ut Gallicam meam Pufendorfii Operis
magni Versionem a capite ad calcem retractem, et praeter stylum
innumeris in locis refictum, commodioremque multarum rerum dispositionem, non
parva accessione Notarum locupletam, alteri Editioni, quae brevi forsan
proela exercere incipiet, longe utiliori reddendae. Quartum etiam volumen
Concionum Tillotsoni, quas universas Gallice vertendas recepi, et Bibliopola
a me obnixe efflagitat, me identidem occupatum habebit. Tenuia haec
quidem sunt, sed qualia sola a me proficisci possunt, et quibus si Adoles=
centes et homines e vulgo utcumque juvari queant, operam meam sat
utilem fuisse existimabo. Tuum est, et tui similium, qui sane paucissimi sunt,
Eruditis scribere, et literas in dies ruentes erigere. Utinam Bibliotheca tua
Graeca tota tandem e claustris musei tui erumpat, cujus expectatissimi
Operis continuationem brevi prodituram video e Praefatione eximiae illius
Philostratorum Editionis quae nuper Lipsia edita est. Vale, Vir
praestantissime, et, ut facis, me amare perge. Dabam Berolini, VI. idus
Julii MDCCIX.

A Monsieur
Monsieur Fabricius, Docteur en 
Theologie & Professeur
A Hambourg